Salkantay trek naar Machu Picchu!

Een van de belangrijkste redenen waarom we graag naar Cuzcu en Peru wilden is de Machu Pichu. En niet alleen de Machu Pichu, maar ook de reis daar naartoe. Er zijn meerdere opties qua trekkings waarmee je uiteindelijk bij de Machu Pichu aankomt:

1. Inca trail: dit is de originele route naar Machu Pichu over door de Inca's aangelegde paden. Deze trekking duurt 4 dagen. Bizar feitje: de Inca's hebben ruim 32000 mijl van deze paden aangelegd en volledig van bestrating voorzien. Helaas is veel van die bestrating nu kapot, door toeristen die er met paarden overheen willen (Inca's hadden geen paarden). Ongeveer 42 kilometer.

2. Jungle tour: een alternatieve route voor mensen die graag wat meer spanning en sensatie zoeken, door de jungle in Peru. Deze trekking duurt 3 dagen en je gaat er bijvoorbeeld ook ziplinen en raften.

3. Salkantay trek: een alternatieve route naar Machu Pichu die je door de bergketens van Peru voert (specifiek de Salkantay) en langs een gedeelte van de jungle. Dit is de meest uitdagende en lange: 82km in 5 dagen.

Je kan natuurlijk ook gewoon met de trein naar Machu Pichu, maar dat is wel heel saai. Gek als wij een beetje zijn, gaan we voor de laatste. Niet alleen gek, maar ook omdat we hebben gehoord dat deze trek voor de meest spectaculaire uitzichten, afwisseling en uitdaging zorgt.

Het boeken van een trek is meteen al een apart verhaal. Cuzco kent misschien wel 100 verschillende tour-operators die allemaal min of meer hetzelfde aanbieden. De verschillen zitten hem vaak in de details, zoals de kwaliteit van de tenten waarin je slaapt, de kwaliteit van de gids en of het eten dat je gedurende de dagen krijgt. Wij kiezen uiteindelijk voor PeruGold, om geen enkele van bovenstaande redenen; dit is namelijk een van de goedkoopste. We hebben bijvoorbeeld ook bij Bioandean geinformeerd, ongetwijfeld betere spullen, maar een heel groot prijsverschil. Overigens ook omdat er voor deze goedkope tour al meerdere andere aanmeldingen zijn (geloof me, deze tour met zijn tween doen is niet leuk).

We worden de volgende dag 's avonds van een uitgebreide briefing voorzien (wat neem je mee, waar moet je zijn) en moeten de volgende morgen al om 4 uur klaarstaan.

Wij houden van slapen, dus om half 4 opstaan doet een beetje pijn. Maar om 4 uur staan we klaar en worden we opgehaald door Miguel, onze gids. Miguel heeft al 3 brazilianen bij zich die ook meegaan (en later mega gezellige gasten blijken te zijn). We halen nog wat andere mensen op en verzamelen op Plaza San Fransisco, een van de kleinere pleintjes in Cuzco. Daar worden we samen met een andere groep in een bus gepropt en gaan we op weg naar Mollepata, de plaats waar we ontbijten en waar de tour start.

Na ruim 2,5 uur komen we aan in Mollepata, op 2900 meter hoogte. Het ontbijt is ronduit vies te noemen, dus dat moet je even doorstaan. Vervolgens worden we opgedeeld in twee groepen. Tijdens het ontbijt hebben we al een groep fransen gezien die ons de hele tour zullen irriteren. Gelukkig worden we niet direct bij hen in de groep ingedeeld. Onze groep bestaat uit ongeveer 16 man. Jonge mensen afkomstig uit verschillende landen. Uiteindelijk trekken we tijdens deze tour het meest op met een klein gedeelte van hen: Stephen & Leona uit de US, Patrick uit de US, John uit de UK en Nicola uit Duitsland, maar er waren ook nog 3 superleuke brazilianen, 2 fransen en 2 andere duitsers. Echt een vreselijk leuke groep.

Dag 1 start in Mollepata op 2900 meter en brengt ons naar Soraypampa op 3900 meter, een hike van 23km. De eerste dag wordt ook wel de trainingsdag genoemd. Ik heb echt geen flauw idee waarom, want ik vond dit de zwaarste dag. Goed, we moeten ruim 1000 meter stijgen dus veel van de paden voeren ons door de bergen langs quinoa-plantages etc. Het landschap van Peru blijft echt bizar mooi. Hoewel uitdagend, krijgen we tijdens de route voldoende tijd om onze groepsgenoten een beetje te leren kennen. Al gauw moet Irene 100x uitleggen waarom haar Spaans zo goed is en ben ik met John over voetbal flink in discussie. Na ruim 5 uur komen we (met regen) aan op de lunchplek en na ongeveer 10 uur bereiken we ons tentenkamp. We zijn nat, het is koud, en Remco mag niet douchen (want die is er niet).

Dag 2 staat te boek als de zwaarste dag. Deze dag voert ons 19km lang over de Salkantay-berg (4600 meter), door de jungle naar ons tweede tentenkamp: Chaullay. De route begint met een klein vlak stuk en vervolgens een flinke klim van 4 uur naar het hoogste punt op 4600 meter. Deze klim gaat mij goed af, maar Irene heeft helaas een beetje last van hoogteziekte. Hoogteziekte is vervelend, want zorgt voor hoofdpijn en vooral misselijkheid. Daardoor eet en drink je weer minder en heb je weinig energie, iets dat niet helpt bij een klim als deze. Puur op karakter haalt ze de top, en tijdens de 2 uur durende afdaling naar de lunchplek trekt ze weer wat bij (na de lunch weer top!). We eten soep, rijst met kip en wat groente. Na de lunch is het nog 3 uur lopen tot het volgende tentenkamp. Tijdens deze 3 uur zie je het landschap veranderen en lopen we de jungle in. Er zijn ongeveer 110 microklimaten in de wereld, en daarvan heeft Peru er 97, veel diversiteit dus. 's Avonds leren we het kaartspel 'Shithead', leuk.

Dag 3 is een makkelijkere dag. Deze voert ons van het kamp in Chaullay gedurende 13 kilometer naar Santa Teresa. We doen er ongeveer 5 uur over. Eenmaal in Santa Teresa aangekomen is er de mogelijkheid om naar de nabijgelegen Hot Springs te gaan. Dit doet iedereen, en is de eerste keer dat we kunnen douchen (YES). Prachtige baden met water dat ongeveer 38 graden is, de temperatuur afkomstig van magma-reserves ergens in de berg. Patrick komt op het idee om een synchroomzwemmen-competitie te doen. Gek genoeg krijgen we 3 teams van vijf man bij elkaar en besterft iedereen het van het lachen. Ik heb het al gezegd: hele leuke groep.

Dag 4 is de dag met opties. Ongeveer 20km naar Aquas Calientes (het dorp onder Machu Pichu). De route bestaat uit twee delen. Het eerste deel kan je met de bus doen, lopen of je kunt gaan Ziplinen en dan met de bus. Wij kiezen ervoor om gewoon te gaan lopen. Er is echter wel een extra moeilijkheid: we moeten zelf al onze tassen dragen omdat er na dag 3 geen paarden meer zijn. Nu heb ik dus een backpack van 10 plus kilo op mijn rug en Irene twee dagrugtassen. De route gaat grotendeels langs een spoorbaan maar is desondanks prachtig, met als hoogtepunt alvast een kleine glimp van Machu Pichu boven op de berg. We zijn met ons vaste groepje een stuk sneller dan de rest, en komen na 6 uur aan in Aquas Calientes. Het regent opnieuw, dus we zijn doorweekt. Dit keer slapen we echter niet in een tent, maar in een hotelkamer met douche. Daarna besluiten we pizza te gaan eten aangezien we verwachten dat het eten vanavond vrijwel hetzelfde zal zijn als andere dagen. 's Avonds eten we met de hele groep, en gaan we vroeg slapen.

Dag 5 is de dag waarop iedereen heeft gewacht. 's Morgens staan we op om half 5 en starten we de tocht naar Machu Pichu. We moeten eerst 20 minuten lopen, inchecken in het gebied en dan vervolgens 1100 traptreden omhoog om bij de ingang te komen. Na de ingang loop je om een klein bergje heen, en dan ben je er. Wat een uitzicht, wat een mooie stad. Miguel zorgt voor de nodige informatie tijdens een tour van 2 uur. Machu Pichu is pas herontdekt in 1911, door een Amerikaanse geschiedenisleraar. Hij liep er eigenlijk toevallig tegenaan toen een local zich versprak. Machu Pichu is zo belangrijk omdat de stad goed bewaard is gebleven, maar ook omdat er graven van Inca Royalty zijn ontdekt. Volledig bedolven onder het goud natuurlijk. Er hebben maximaal 500 mensen gewoond, weinig voor zon grote stad. Prachtig zijn de tempels, bouwstijlen maar ook bijvoorbeeld hun brede kennis qua landbouw. In de stad zie je veel gestapelde terassen waar met verschillende gewassen werd geëxperimenteerd. Er wordt hen zelfs een vroege vorm van laser toegedicht, zoek maar op. Rond een uur of 2 in de middag gaan we terug naar Aquas Calientes en wachten we daar tot onze trein gaat. Na de trein volgt een busrit en zijn we om 11 uur in de avond weer in Cuzco. Snel naar het hostel en slapen/douchen.

De volgende dag doen we werkelijk helemaal niets, is goed voor de spierpijn. Alleen ontmoeten we 's avonds Patrick en John om eindelijk Cavia te gaan eten. Het heeft een speciale smaak! Wat een toptijd in Cuzco!