Sucre!

De volgende stop is Sucre, een oud-koloniale stad iets meer naar het zuid-oosten van Bolivia. Dat we naar Sucre gaan betekent ook dat we na twee-en-een-halve-week afscheid nemen van Patrick en Johnny, zij gaan namelijk van La Paz direct door naar Uyuni (om daar de zoutvlaktes te doen). Een vreselijk emotioneel afscheid, natuurlijk ;-)

De busreis naar Sucre duurt normaliter ongeveer 6,5 uur en gaat via Potosi, de meest bekende stad van Bolivia om haar (inmiddels lege, thanks Spanje) zilvermijnen. Je raadt het al, bij ons duurt het opnieuw langer. We reizen met El Dorado, en de ogenschijnlijk nieuwe bus houdt er vlak voor Potosi mee op. Zelf te repareren, maar dat duurt wel bijna 2 uur.

Eenmaal in Sucre aangekomen gaan we op weg naar ons hotel: Casarte Tukubamba. Een werkelijk prachtig hotel, grote kamers en een ruime binnentuin met keuken waar iedereen zich aan het begin en einde van de dag verzamelt. Hier ontmoeten we direct een aardig Engels meisje, die tijdens haar vakantie hopeloos is gevallen voor een Fransman die net terug naar huis is gegaan. Tja ;-)

Het hotel heeft trouwens de beste hond 'ever': Imilia. Heel schattig, vooral rustig en mijn trouwe compagnon tijdens de vroege ochtenden die volgten; ik nam namelijk Spaanse les! Het lijkt makkelijk, dat Spaans, maar is het helemaal niet! De eerste dag vlieg ik door de toekomstige- en verleden tijd heen, en de daaropvolgende dagen langs de verleden tijd. Ik kon al best veel verstaan, nu gaat ook het zelf Spaans spreken een stukje beter ;-)

Na een dag of twee is onze nieuwe Engelse vriendin vertrokken en ontmoeten we Manolo en Loki. Superleuk Duits stel, met wie we de komende dagen allerlei uitstapjes doen. Een van die uistapjes brengt ons naar een lokale markt 2 uur buiten Sucre. De grootste markt in de regio, dus verkopers komen van ver om daar hun goederen te slijten. Tevens de eerste markt waar we echt handwerk tegenkomen, en, ook kunnen herkennen dankzij tips van een familie in de buurt. Deze familie bezit een restaurant (noemen ze zelf een ervaring) waar we met de bus worden afgezet zodra we aankomen. Ook wij blijken de handgemaakte goederen niet te kunnen weerstaan en kopen een soort sprei, heel mooi maar heel zwaar.  Later lunchen we bij het eerdergenoemde restaurant en krijgen we zelfs een traditionele dans-show te zien.

Sucre is voor ons verder te stad van de gezelligheid en goede koffie (eindelijk!). Hoewel niemand het drinkt, hebben ze in Bolivia wel degelijk goede bonenkoffie. Wij gaan dan ook elke ochtend naar 'Abis Patio' om daar een goede kop koffie te drinken. Gezelligheid vooral met elkaar en de buiten-keuken in de gezamenlijke tuin. Heel erg leuk om met Manolo en Loki te koken. Zij maakten het hoofdgerecht en wij het toetje: oerhollandse pannekoeken. De dochtertjes van een Engels gezin (dat al een jaar aan het reizen is) tonen buitengewone interesse terwijl we ze aan het bakken zijn. Nadat ze (megasnel) een pannekoek hebben opgepeuzeld horen we dat ze die ruim 8 maanden hebben moeten missen. Happy to help ;-)

Manolo en Loki gaan eerder weg dan wij (we hebben 3 nachten bijgeboekt) en dan ontmoeten we een geweldig Braziliaans stel (hij is een Braziliaan, zij is Engels). Erg leuk mee gesproken, maar de absolute highlight is de avond waarop we samen luidkeels verschillende nummers hebben gezongen in de tuin. Hij speelt goed gitaar, zij de klarinet en wij deden verwoedde pogingen om prachtig mee te zingen.. ;-)

Uiteindelijk zijn we 9 dagen in Sucre gebleven, uniek want zo lang hebben we nergens stilgezeten. Sucre is een mooie stad, maar vooral het gezelschap zorgden ervoor dat we het enorm naar onze zin hadden. Hotel Casarte Tukubamba is daarbij een enorme aanrader!