Copacabana & Isla del Sol

Het lijkt ons leuk om nog wat langer met Patrick en Jonny te reizen. Daarom spreken we af elkaar in Puno weer te ontmoeten. Wij hebben al een bus geregeld, en blijven een nacht in Puno. Zij komen de volgende ochtend die kant op.

We slapen die nacht in hotel Tierra Viva, een wat beter hotel omdat de meeste hostels in Puno gewoon niet echt aan te raden zijn. Puno is sowieso een weinig interessante stad. Net als omringende steden wordt er veel gebouwd, maar zijn de meeste gebouwen maar half afgerond. Heel vreemd. Het is net of er gewoon gebouwd wordt wanneer er geld beschikbaar is, veel woningen zijn dan ook onbewoond. De hoofdstraat Lima is de enige met wat leven.

De volgende ochtend hebben we vroeg afgesproken met Patrick en Jonny, om naar de 3 eilanden te gaan die van de kust in het Titicaca-meer liggen. Deze eilanden zijn door mensen gemaakt, en drijven dus letterlijk in het meer rond. Volgens de een prachtig, de ander noemt het een "tourist-trap". Eenmaal bij de haven aangekomen regent het zo hard, dat we besluiten de eilanden over te slaan en direct naar Copacabana, Boliva te gaan. Soms win je, en soms..

Om bij Copacabana te komen moet je nogal wat stappen ondernemen (en een grens over). De eerste stap is een collectieve taxi naar een dorpje vlakbij de grens. Deze rit zou ongeveer twee uur moeten duren. Onze chauffeur mist een vinger, eet non-stop coca bladeren en spuugt om de kilometer uit het raam. Daarnaast is hij ook nogal van het gasgeven, en van de ogenschijnlijk onmogelijke inhaalacties. We staan dan ook alle vier doodsangsten uit en zijn heel blij als we na 1 uur en 40 minuten bij het dorpje aankomen. Oh, we worden onderweg ook nog eens door de militaire politie gecontroleerd, dat blijft spannend...

Eenmaal in het dorpje aangekomen moeten we nog 4km naar de grens. Hoewel we inmiddels beter weten, vragen we onze taxichauffeur om ons deze laatste kilometers te brengen. Eenmaal bij de grens moeten we ons eerst officieel uit Peru laten stempelen, om dan vervolgens Bolivia binnen te gaan. Ook moeten we even geld wisselen, Bolivianos is de munteenheid die we nodig hebben. Een euro is ongeveer 7 bolivianos waard. Uitstempelen in Peru is een eitje, en Bolivia binnen gaan ook. Bizar, onze tassen worden niet eens gecontroleerd. Alleen Patrick heeft een moeilijke grensovergang. Als Boliviaan moet je een paar honderd dollar betalen om Amerika binnen te komen, dus moet je als Amerikaan ook betalen om Bolivia binnen te komen. Wel minder, omgerekend 52 dollar. Daarnaast moet hij een formulier invullen, een kopie van zijn paspoort maken en een pasfoto inleveren. Bij het kopiëren gaat het mis. Patrick wordt naar een vrouw gestuurd die pas na 5min terugkomt met zijn paspoort en zegt dat het kopieerapparaat stuk is. Als we gaan kijken ligt het hele ding op de grond, volledig gedemonteerd. Niet pas stukgegaan dus, maar Patrick moet wel betalen om zijn paspoort terug te krijgen. De grensbewakers vinden dit overigens hilarisch. In een andere winkel lukt het daarna wel.

Overigens is dit dan meteen ook onze eerste algemene indruk van Bolivia. De mensen zijn armer dan in de andere landen waar we zijn geweest, en dat maakt ze niet direct aardiger. De taxichauffeur die ons van de grens naar Copacabana brengt probeert ons ook direct op te lichten. We spreken een prijs af van 3 bolivianos per persoon, maar maken de fout ipv bolivianos, soles te zeggen. De munteenheid van Peru dus, en veel meer waard dan een Boliviano. De chauffeur houdt bij aankomst vol 12 soles te willen hebben, waarop wij hem vragen of hij gek is en wel weet in welk land hij is. Goed, we geven hem 20 bolivianos en lopen weg.

Ons hostel is "la cupula", een van de twee beste hostels in Copacabana, aldus een amerikaans stel dat we ontmoetten tijdens de Salkantay trekking. We hebben een 4-persoons kamer, wat echt heel relaxt is. Immers is de kamer groot, is er eindelijk weer een eigen keuken, en hangen er een aantal hangmatten buiten in de zon. We besluiten om de volgende dag meteen naar Isla del Sol te gaan. Isla del Sol is een van de twee eilanden ongeveer 2 uur uit de kust van Copacabana, het andere eiland is Isla del Luna. Zon en de maan dus, een greep terug naar de Inca's. Eerst halen we boodschappen bij de lokale markt, en koken we weer eens zelf!

De volgende ochtend vertrekt de boot om half 9. Omdat we na Isla del Sol nog twee nachten bij La Cupula blijven, mogen we daar onze spullen achterlaten en hoeven we dus geen grote tassen te sjouwen. Het is een klein bootje, plek voor ongeveer 30 toeristen. De kapitein is alles wat je je bij een boliviaan voorstelt, en stuurt vooral met zijn voeten. Na iets meer dan een uur varen kom je aan bij de zuidkant van het eiland. Hier vind je de meeste hostels en reataurants. Na een korte stop gaat de boot echter door naar de midden- en noordkant waar wij uiteindelijk de boot verlaten. De hike van Noord naar Zuid is namelijk erg mooi, en in ongeveer 3 uur te doen. Eerst loop je door een klein dorpje. Hier kijken we even naar een lokale voetbalwedstrijd. Daarna ga je langzaam de bergen in, langs oude ruines, over een oud Inca-pad naar het zuiden. De Noordelijke en Zuidelijke kant vragen beide 10 bolivianos toegang om de paden te onderhouden. Hier waren we op voorbereid, maar onderweg proberen nog veel meer mensen je allerlei toegangsbewijzen aan te smeren die nergens op zijn gebaseerd en vooral weinig officieel zijn. Jammer, wederom alleen geld verdienen aan de 'domme' toerist, wij lopen dan ook gewoon door.

Eenmaal in het zuiden vinden we hostel Intiwasi. Een verzameling van 4 cabana's die je voor ongeveer 70 bolivianos (10 euro) kunt huren, inclusief ontbijt. Alle kamers hebben een prachtig uitzicht op het meer (Titicaca) en de besneeuwde bergen daarachter. We gaan met zijn vieren lunchen en ontmoeten een Canadees stel. Daarmee spelen we 'shithead' tot het tijd is om te gaan slapen. Dat is in Peru en Bolivia tot nu toe altijd rond 8 uur geweest ;-)

De volgende dag gaat de eerste boot naar Copacabana pas om 15:00, dus zoeken we een mooi restaurant met uitzicht op het water om te blijven hangen. Ook proberen we daar de forel, heel lekker. Titicaca heeft maar twee vissoorten, en forel is daarvan de meest voorkomende. Dus altijd vers, en de locals weten hoe ze het moeten bereiden (grill met aardappels en rijst/groenten). Om 3 uur pakken we de boot, waarna we rond half 6 weer bij het hotel in Copacabana zijn. Daar is het tijd voor een onvervalste filmavond! Op het programma: Friends with Benefits; een film die Justin Timberlake zeer knap weet te vergallen. Alhoewel, afkijken lukt zelfs in 3 avonden niet, wifi in Bolivia is een beetje moeilijk. Snacktip: getoast stokbrood met kaas en avocado's! (de Patrick-special).

De volgende ochtend heeft Patrick een voetbalveld gevonden en besluiten we te gaan voetballen nadat we een bal hebben geregeld. Leuk, maar zwaar. We zitten namelijk op 3800m hoogte. Een sprintje trekken doe je maar 1 keer ;-) Al snel doen er ook wat locals mee. Na het voetballen gaan we naar de markt. Ik heb besloten Lasagne te gaan maken en kan daar bijna alle ingredienten voor vinden (alleen geen ontbijtspek, oregano en de tomatensaus is ietsje anders). Ik maak direct de saus en bouw de lasagne op, die daarna kan afkoelen in de oven.

Vervolgens is het tijd voor wat anders, zowel het haar van Jonny als mijzelf is dringend aan een opknapbeurt toe. Patrick blijkt verborgen talenten te bezitten in het kappers-gebied. Hij noemt zichzelf ook de "jailhouse barber"! Het resultaat is helemaal niet gek! Nog geen tijd om te eten, wij gaan namelijk eerst nog een uur hiken, een grote heuvel op die aan Copacabana vast ligt. Deze heuvel is een soort bedevaardsoord, te zien aan de vele kruizen, plaatsen om kaarsjes te branden en kleine tempeltjes. Ons toeristen gaan de heuvel echter vooral op en neer voor de zonsondergang. Dit levert dan ook hele mooie foto's op. Oh, en de lasagne daarna was top! ;-)

We besluiten de volgende dag om de bus te pakken naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia en tevens de grootste stad (verreweg, het is bizar).