Hola Calafate y Lautaro!

Op zondag 8 februari kwamen we aan in El Calafate. Opnieuw een vlucht met turbulentie, we beginnen er al aan te wennen! ;-)

Calafate is veel groter dan we dachten. Het ligt vrij afgesloten in de wildernis (a la heuvellandschap zonder bomen), en je moet door een grote toegangspoort wanneer je naar binnen gaat.

Het stadje doet een beetje denken aan een ski-dorpje. De hoofdstraat heeft allemaal winkeltjes en supermarkten/restaurants in houten 'lodges', en overal lopen bezoekers rond in de nieuwste mode van The North Face.

Het is 14:00, dus we hebben honger. Snel opgelost met patat + een omelet (vakantiecombi?).

Ons hostel is Hospedaje Lautaro, deze bleek in 1 woord geweldig. Gerund door Dario en Belem, geniet je hier de ultieme gastvrijheid (elk hotel kan hier van leren). Belem is oprecht geïnteresseerd, en enthousiast over alles en heet ons met een omhelzing en zeer hoge stem welkom. Dario blijkt later een uitstekende kok, en Belem geeft ons allerlei tips en opdrachten. Zo moesten we bijvoorbeeld ten aller tijde zonnebrand gebruiken, ze wilde geen 'tomatoes' in haar hostel ;-) braaf namen we altijd een tube mee. Ben je ooit in Calafate, je MOET hier heen.

Dag 2 stond in het teken van Glaciar Perito Moreno. Al een aantal dagen eerder hebben we de mini-trekking geboekt: 2,5 uur dromerig naar de gletsjer staren vanaf de 'walkways' en 1,5 uur hiken (met spikes) op de gletsjer!

Bizar mooi, en de hike was fabelachtig. Hier ontmoeten we Hannah en Yann uit Australie, en een jongen die we alleen maar 'Chicago' hebben genoemd (rara hij kwam uit...)

Perito Moreno duurt een hele dag, we vertrokken om 9u en kwamen rond 18u terug. We spraken af met Hannah en Yann, om later te gaan eten. Zij nodigden nog een aantal bekend uit (Sophie, Thor en Slovenia, zijn naam was lastig).

We hebben van 9 tot kwart voor 1 gegeten en gedronken, topmensen! (zie ook de foto van australie, in servet-vorm).

Gelukkig hoeven we pas om 13:00 de bus te pakken naar El Chalten.. Slim idee van die Co!