San Pedro de Atacama!

De busreis vanuit Valparaiso naar San Pedro de Atacama was veel langer dan gedacht..

Naar verwachting zou de reis ongeveer 22 uur moeten duren, behoorlijk lang maar de beste optie. De indeling qua bussen en busbedrijven die op de route rijden is een beetje vreemd. Eigenlijk gaat iedereen naar San Pedro, maar ook weer niet. De meeste zeggen het wel te doen, maar stoppen eigenlijk in Calama, waarna je nog een transfer zou moeten pakken naar San Pedro a 2 uur. We kiezen daarom voor Tur Bus, de enige maatschappij die direct gaat.

Het is een nachtbus (vertrek rond half 11) en aankomst zou rond 10u 's avonds de volgende dag moeten zijn. Oh, cama stoelen waren niet meer beschikbaar.. We hebben dus semi-cama (kunnen minder ver naar achteren). Je voelt hem al he? Tur-Bus is een net bedrijf, prima bus, maar geen enkele service. Daarnaast gaat de bus meermaals kapot waardoor we stil komen te staan. Ook is het in Chili voor chauffeurs gebruikelijk om onderweg mensen op te pikken en af te zetten en,zo qat bij te verdienen. Al met al duurt voor ons de reis ongeveer 28/29 uur, en komen we om 3 uur 's nachts aan in San Pedro de Atacama.

San Pedro is klein, maar toch kunnen we in het donker het hostel niet vinden. We besluiten om de arme mevrouw van de receptie te bellen, die zit immers al de hele nacht speciaal op ons te wachten. Uiteindelijk komt ze ons zoeken, en komen we toch bij ons hostel. De eerste 3 nachten slapen we in hostel Mama Tierra. Dit hostel stond voorheen bekend om uiterst slechte ervaringen, maar heeft sinds 2 jaar een nieuw management en alleen maar enorm positieve reviews van reizigers. Terecht, zo blijkt, de 3 dagen dat we er zijn is alles perfect. Ook hebben we nog nooit een hostel gezien waar zoveel wordt schoongemaakt.

Na goed te hebben geslapen is het tijd voor ontbijt. In dit hostel mogen we voor het eerst zelf eieren koken! 3,45 minuten, zo moet dat. Alsmede bevestigd door onze nieuwe Duitse vriendin: Laura. Ook ontmoeten we een erg gezellige Deen: Alexander, en onze steun en toeverlaat Chris uit NL! Direct een goed ontbijt dus.

Chris vertelt ons dat ze in de middag een tour gaat doen naar de Valle la Luna (vallei van,de maan). We willen ook, hier draait het immers in San Pedro allemaal om: tours. Als je de hoofdstraat afloopt zie je daarom ook 100en tour-operators.

We boeken dezelfde tour en worden om 16:00 opgehaald. De tour neemt ons mee de vallei in (dankt overigens zijn naam aan NASA, als het landschap op aarde dat het meest op het landschap van de maan lijkt), door zoutgrotten, enorme zandheuvels en uiteindelijk naar een uitkijkpunt waar we de zonsondergang afwachten. Die is spectaculair, de zon kleurt het hele landschap diep-oranje, goed voor foto's! Om 8u 's avonds zijn we terug, en gaan we eten.

Op dag 2 is het tijd voor de volgende tour, we gaan naar Salar de tara. Salar de tara is een grote zoutvlakte incl oase op ongeveer 4800m hoogte. Jawel, dat is hoog. San Pedro ligt op ongeveer 2400m, dus we stijgen ruim 2km! Allereerst gaan we naar een 'geheime' zoutvlakte die maar bekend is bij een aantal gidsen. Hiervan mogen we de naam niet opschrijven - doen we dus ook niet - uit angst dat het in de Lonely Planet wordt opgenomen. We snappen het als we aankomen, het is een kleine zoutvlakte met een groot meer vol Flamingo's! Het zijn er misschien wel 200. En het beste? Geen andere toeristen te zien, we zijn helemaal alleen. Hier ontbijtten we trouwens met stokbrood van een fransman die in San Pedro woont. Beste stokbrood ooit. Daarna gaan we door de woestijn - offroad - naar prachtige witte rotsen, uitkijkpunten over de salar en een bizar hoge kaarsrechte rots doe volgens onze duitse medereizigers op een indiaan lijkt (hell no). Daarn komen we aan bij de salar, waar het tijd is voor fotos, kletsen en lunch met empanadas. Topgidsen, leuke duitse meiden en een prachtige tocht. 's avonds gaan we met Chris en Laura wat drinken in het centrumpje, heel hard gelachen. Vooral om Laura's aanbidder, de man met wie wij de volgende dag zullen paardrijden..

De volgende dag is een vreemde dag. Vandaag passeert namelijk mijn huis bij de notaris en ben ik er eindelijk vanaf!!!! Reina neemt in NL de honeurs waar, waarvoor dank! Eerst moet ik echter nog iets anders doorstaan: paardrijden. Samen met Chris, overigens, die al wel veel ervaring heeft (irene ook). Onze gids is de man die we al eerder zagen - Laura's aanbidder - en een zelfbenoemd cowboy. Toegegeven, de man is goed met paarden. Hij is echter zelf een paar tikkeltjes loco. Hij rijdt op een prachtig zwart paard, irene een grote jonge hengst, Chris een iets oudere doorzetter en ik de oudste lieverd (maar had niet veel zin). Even wennen, dat zitten op een zadel trouwens. De route voert ons door de woestijn, bergen, onverantwoord dunne richels (zoals gezegd de man is loco) en uiteindelijk een groot plat stuk. Platte stukken betekent heel hard rennen voor paarden, ze gingen dan ook allemaal direct in galop! Ja zelfs die van mij, die de hele weg hierheen totaal geen zin had. Negatief puntje hier was wel dat het paard van Irene te jong was, slecht getraind, en volledig losging. Het begon met abnormale snelheid op het rechte stuk, maar ging over in grootse sprongen over kraters en van bergjes af. Je begrijpt, niet de bedoeling. Het kost Irene al haar kracht en moeite (en gevoel in vinger) om dat beest af te remmen. Iets dat uiteindelijk lukt zonder te vallen, gelukkig. Ook onze cowboy is hier van geschrokken en wenst meteen van paarden te wisselen, hij pakt de wildebras en is de hele resterende tocht bezig hem onder controle te krijgen.

Ik heb by the way dus wel gewoon ff paardgereden he, laat dat duidelijk zijn! ;-) De rest van de middag zijn we vooral blij met de verkoop van het huis, iets dat we 's avonds met Chris vieren in bar/restaurant Barros. Een schattige kleine bar, met iedere avond live muziek en lokale gerechten. De feestvreugde begint pas echt na het bestellen van een Mojito de Pina (alleen verkrijgbaar in halve liters) en de start van een Argentijnse band met alleen Beatles covers. Heel tof.

Als je op vakantie bent, ben je ook wel eens aan vakantie toe. Zo ook wij op de laatste dag, die we na een hotel volledig aan het zwembad spenderen.

Next stop: enorme reis naar Arequipa, Peru!