Arequipa!

Na 5 dagen in de woestijn van San Pedro te hebben doorgebracht, is het weer tijd voor wat anders. Chili was uberhaupt niet gepland, en het Noorden van Chili schijnt ons weinig meer te kunnen bieden (als we op verhalen van andere reizigers afgaan). We besluiten daarom direct door te gaan naar Peru, onze eerste stop is 'de witte stad': Arequipa.

In Arequipa komen is overigens nog wel even een uitdaging! Allereerst pakken we een bus van San Pedro naar Arica, de meest noordelijke plaats in Chili. We hebben nog even overwogen hier een nacht te blijven, maar dat leek ons uiteindelijk overdreven. Vanuit Arica nemen we een 'Taxi Collectivo' naar Tacna, over de grens van Peru. Dit systeem is hilarisch. Je kan met de bus de grens over, maar dat wordt afgeraden omdat je dan urenlang bezig bent. Met zo een gedeelde taxi (5 personen) duurt het ongeveer een uur, mede doordat het meeste papierwerk al in Arica wordt gedaan (Chili dus). Gaat bij ons trouwens niet helemaal goed, er is ingevuld dat we uit Noorwegen komen.. Zal je net zien juist wij weer alles opnieuw moeten invullen bij de grens. Onze taxi komt trouwens regelrecht uit een van de The fast & furious films, compleet met vlammen en blacklights (maar gaat niet zo hard!).

Eenmaal in Tacna - Peru zijn we er helaas nog lang niet. We gaan op zoek naar een bus naar Arequipa, want in Tacna blijven is echt mega-saai. Ik heb van tevoren uitgezocht welke busbedrijven een beetje te vertrouwen zijn, Mopaque en Cruz Del Sur. Cruz del Sur staat te boek als de allerbeste, maar gaat helaas niet meer naar Arequipa. Bij Mopaque mazzelen we enorm, want de bus gaat al over 15 min. Wel jammer dat we dan nog keihard moeten rennen naar de andere terminal om aan Peruaans geld te komen (nuevo soles), maar we halen de bus!

Het laatste deel van de reis naar Arequipa duurt op papier 6 uur, bij ons 7 en een beetje. Vooral omdat de bus onderweg bij meerdere grensposten volledig wordt gecontroleerd. Verder was de reis vervelend, de bus is prima maar ik heb opnieuw de hoofdpijn die ik al eerder had. Heel irritant en gaat pas weer weg als we in ons hotel in Arequipa zijn aangekomen.

We slapen in La Casa de Ana - Peru, een onwijs schattig hotel in de oude koloniale buurt van Arequipa. Het wordt gerund door Ana, een Peruaanse vrouw die naast Engels en Spaans ook best wat Nederlands spreekt! Ze heeft blijkbaar vrienden in Tilburg en Zeeland die ze regelematig opzoekt. Deze buurt, en Ana zijn dan ook niet arm te noemen. Ana vertelt ons dat ze naast dit hotel (4 kamers) nog een hotel in het centrum heeft, en een eigen appartement verderop. We zijn de enige gasten, dus de service is steengoed en heel persoonlijk, superfijn. Ook ontbijten we iedere ochtend op het dakterras, met een geweldig uitzicht op een vulkaan en een 6km hoge bergketen. Op de eerste dag worden we ook nog eens begroet door een kolibrie, idilisch niet?

Onze 3 dagen in Arequipa zal ik proberen weer te geven middels steekwoorden:

- Eten voor 2 euro. Overal in het stadscentrum worden voor de lunch complete menu's aangeboden. Deze varieren van 20 euro, tot 2 euro. Dan heb je dus een warm voor-, hoofd- en nagerecht. Voor 2 euro is dat belachelijk goedkoop en lekker. We eten o.a. curry's van bloemkool, quinoa in alle vormen en gerechten, Alpaca (een soort kleine lama) en de meest rijke soep ooit. We wisten dat Lima een culinaire stad wordt genoemd, maar blijkbaar zijn de standaarden in heel Peru gewoon hoog. Fun fact: bij 1 restaurant moeten we een slabbetje om, en kregen we de allerbeste ober die we ooit hebben gehad.

- Busmannetjes. Het OV in Arequipa bestaat uit een boel kleine busjes die NOOIT stilstaan. Hierom hebben ze een busmannetje in dienst die letterlijk jou naar binnentrekt als je mee wilt (terwijl de bus dus nog rijdt).

- Senor Papas. Fastfood in Peru is wat diverser dan bij ons, vooral op het gebied van aardappelen. Zijn ze gek op. Senor Papas is maar 1 voorbeeld, allerlei verschillende gevulde aardappelen.

- Aardbeving. Nee, we hebben er geen meegemaakt. Wel gooide een aardbeving in de nabijgelegen Colca Canyon roet in het eten v.w.b. uitstapjes. We wilden graag een 2-daagse hike doen in de canyon, maar alle tours waren afgezegd.

- Santa Carolina klooster. Een van de oudste kloosters in Zuid Amerika en pas sinds 1970 (na 391 jaar geslotenheid) open voor publiek. Echt bizar om te zien hoe de nonnen hier al die jaren zonder contact met de buitenwereld hebben geleefd. Daarnaast is dit klooster eigenlijk een soort kleine stad. Het is reuzachtig, met kleine straatjes en huisjes binnen een gigantische muur. Prachtig om te zien, maar het nonnen-leven zit er voor Irene toch niet in.

Op de laatste dag hebben we pas een bus om 20:30. Ana is zo aardig dat we de hele dag onze kamer mogen behouden, zonder extra kosten. Heel fijn, want dan kan je nog even douchen etc voor we in de bus stappen. Onze volgende stop is Cusco, ook wel bekend van de Machu Pichu! We reizen nu wel met Cruz del Sur, daarover later meer ;-)